Balkanbasketbal met een zachte g

Al dik twintig jaar probeert Almir Klacar als coach wat van de Balkanmentaliteit mee te nemen

naar Kimbria.

DOOR MARCEL JOOSTEN

MAASTRICHT

Almir Klacar ademt basketbal. Als de geboren Bosniër – die in 1995 naar Nederland kwam – er gepassioneerd over praat dan voel je de strijdvaardigheid, zijn competitieve stijl en een goed verstaander hoort ook af en toe de hang naar het basketbal van het voormalige Joegoslavië, ooit het beste van de wereld. Maar nu is hij al 24 jaar coach in Maastricht. Bij Kimbria had hij jeugdteams en de mannenhoofdmacht onder zijn hoede, en nu al vier jaar het vrouwenteam dat uitkomt in de tweede divisie. Daarnaast is hij ook coach van het studententeam van de Maastricht Knights.

Pleintjes

Klacar heeft als coach twee gezichten. Hij kan rustig op het uiteinde van de spelersbank zitten, de wedstrijd sereen analyserend. Kalm, gefocust, in controle, zelfs te midden van basketbalchaos. Maar de andere Klacar is de emotionele coach die ineens opspringt en vecht tegen onrecht, zijn team tot de orde roept en vooral jonge speelsters beter en weerbaarder maakt door ze vertrouwen te schenken. Klacar als people’s manager. Hoe anders was het in zijn jonge jaren. „Al op de lagere school kregen we les van professionele leerkrachten. Basketbal, handbal, volleybal en allerlei andere sporten. Er was één team in jouw leeftijdscategorie en als je dat niet haalde viel je af en kon je terug naar een pleintje om hard te oefenen. En daar waren er heel veel van. Prachtige complexen, verweven in de wijk. Sport nauw verbonden in de samenleving. Hier worden dat soort pleintjes gesloopt door vandalen.”

Het uiteenspatten van Joegoslavië was niet alleen een menselijke tragedie. Ook de sport betaalde de prijs voor de scheiding. In de aangrijpende documentaire Once Brothers vertelt Serviër Vlade Divac over zijn

bezoek aan de moeder van de in 1993 tijdens een auto-ongeluk overleden Kroaat Dražen Petrovic. Een basketbaldroom bracht de twee sterren samen, de realiteit van de oorlog verscheurde de vriendschap van de wereldkampioenen van 1990. Ook Klacars DNA zit bomvol Joegobasketbal en al pratende rollen de namen van voormalige grootheden over tafel, net als die van huidige NBA-sterren zoals Miloš Teodosic en het 19- jarige wonderkind Luka Doncic.

Van de crème de la crème van het basketbal naar het Limburgse gestuiter is een enorme stap. „Maar niet minder interessant”, vindt de coach die terugblikt op zijn grootste triomf van dit lopende seizoen. De recente zege met Kimbria op koploper Bumpers. In het hol van de leeuw won Klacar met zijn meiden verrassend met 46-49. „Een majestueuze overwinning.

Naar die wedstrijd tegen Bumpers hebben we weken toegeleefd. Vertrouwen was de basis. Ik heb ze steeds voorgehouden dat we van iedereen in deze klasse kunnen winnen. En kijk naar de uitslagen. We hebben elke ploeg verslagen, groeien elke week maar zijn nog niet consistent.”

Balkanschool

Klacar laveert vrijwel dagelijks tussen de Universiteitssporthal en de Geusselt. Van de vrouwen van de Maastricht Knights, waar het meer om het plezier gaat, tot aan Kimbria, waar toch vooral resultaat wordt gevraagd. Maar hij wil meer en neemt geen blad voor de mond als het om het Limburgs basketbal gaat. „Het vrouwenbasketbal in de regio sterft uit. Al jaren roep ik dat we moeten samenwerken. Kijk naar Bumpers. Ze worden waarschijnlijk kampioen maar ik verwacht dat ze niet promoveren. Ben je de beste, neem dan je verantwoordelijkheid. Dat is alleen maar goed voor de speelsters, voor de club, voor Sittard en voor de uitstraling naar de regio.”

Hij noemt Basketball Academie Limburg als voorbeeld. „Die biedt wel een podium met een gezond sportklimaat. Lever je dat hier in het zuiden niet, klaag dan ook niet dat je talenten naar Weert vertrekken.” En welke stijl wordt daar omarmd en gepredikt onder de bezielende leiding van hoofdcoach Varagic? „De Balkanschool”, grinnikt de ‘Maastrichtenaar’.

De Limburger, 22 februari 2019